BONE ARCHITECTURE,2007

A Thesis Submitted in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree

MASTER OF ARCHITECTURE

Department of Architecture

Graduate School

SILPAKORN UNIVERSITY 2007

                        :  MAJOR : ARCHITECTURE

KEY WORD  :  HUMAN  JOINT  BONES

NIKORN  INDRA-PAYOONG : BONE  ARCHITECTURE. THESIS ADVISOR : ASSOC.PROF. VIRA  INPUNTUNG.

                          The  design  process  aimed  to  study  the  nature of   the  moving of  human’s  jointed  bones  mainly,  by  analyzing  their  characteristics  whether  they  were  alike  or  not  in  each  in comparision  with  the  characteristics  of  bone  architecture  and  made  an  experiment  to  construt design  process  of self – moving  architectural  structure and observed  the  changes  of  space  and Form.

                          The  scope  of  this  design  process  was  to  study  definition ,    meaning   and  working  characteristics  of   jointed  bones  and  to  find  the  relationship  of  architectural   space  and   form ,brought    the   procedure    form    the   experiment    to    test   with   the   experiment   of     building  architectural  design  in  accordance  with  environment  in  response  to  using  spaces ,   such   as people  and  activities.

                          The  result   of  this  design  process,  the  study  brought  it  to  analyze  and  observed characteristics   of  structures  which  had  form  and  space  that  could   be  developed  and  applied  for  real  moving  architectural  design  and     if  was  a  guideline   in  design  process  for  interested person.

                         :  สาขาวิชาสถาปัตยกรรม

คำสำคัญ          :  ข้อต่อของกระดูกมนุษย์

นิกร อินทร์พยุง : สถาปัตยกรรมกระดูก.    อาจารย์ผู้ควบคุมวิทยานิพนธ์ : รศ.วีระ  อินพันทัง.

                           การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาธรรมชาติในการเคลื่อนไหวของระบบข้อต่อของกระดูกมนุษย์เป็นหลัก   เพื่อที่จะนำมาวิเคราะห์ว่าลักษณะข้อต่อในแต่ละประเภทนั้นมีรูปแบบการใช้งานที่เหมือนหรือต่างกันอย่างไร  เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับลักษณะข้อต่อทางสถาปัตยกรรมและทำการทดลองสร้างกระบวนการออกแบบโครงสร้างทางสถาปัตยกรรมที่สามารถเคลื่อนไหวได้ในตัวเอง และสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของที่ว่างและรูปทรงทางสถาปัตยกรรม

                           ขอบเขตของการศึกษาเพื่อศึกษาหานิยาม ความหมาย และลักษณะหน้าที่การใช้งานของข้อต่อของกระดูกและหาความสัมพันธ์ของพื้นที่ว่างทางสถาปัตยกรรม ที่ได้แนวคิดจากระบบข้อต่อกระดูกของมนุษย์มาใช้กับพื้นที่ว่างทางสถาปัตยกรรมและได้นำกระบวนการจากการทดลองกับงานออกแบบสถาปัตยกรรมประเภทอาคารที่สอดคล้องกับสภาพแวดล้อมและ ตอบสนองต่อพื้นที่ใช้สอยนั้นๆ อาทิเช่นคนและกิจกรรมต่างๆ   และหวังว่าแนวทางการศึกษาสถาปัตยกรรมกระดูกนี้จะเห็นเป็นรูปธรรมมากขึ้น

                           ผลของการศึกษาและการออกแบบในครั้งนี้ ผู้ศึกษาได้นำมาวิเคราะห์และสังเกตเห็นลักษณะของโครงสร้างที่มีรูปทรงและที่ว่างซึ่งสามารถนำไปพัฒนาและประยุกต์ใช้ในการออกแบบทางสถาปัตยกรรมที่เคลื่อนไหวได้จริงและ    เป็นแนวทางในการออกแบบแก่ผู้สนใจต่อไปด้วย